Hoofdgast Enzo G. Castellari

Enzo G. Castellari: Kill them all and come back alone

De Italiaanse regisseur Enzo Girolami (Rome, 1938), beter bekend onder zijn pseudoniem Enzo G. Castellari, kreeg ironisch genoeg waarschijnlijk nooit zoveel aandacht tijdens zijn loopbaan als na de uitbreng van Quentin Tarantino’s Inglourious Basterds. De film, aanvankelijk opgezet als een remake van Castellari’s puike B-film Quel maledetto treno blindato / The Inglorious Bastards (1978), leek uiteindelijk in niets op het origineel.

Maar hoe zou dat ook kunnen? In tegenstelling tot zijn Amerikaanse vakbroeder werkte Castellari altijd met bescheiden budgetten, een beperking die hij op geheel eigen wijze in zijn voordeel wist om te buigen en daarmee een geheel eigen en onnavolgbare stijl ontwikkelde.

In de lange reeks spaghettiwesterns en actiefilms waarmee de regisseur naam maakte, speelde hij virtuoos met de regels van de Italiaanse B-film: neem een succesvolle Amerikaanse productie (zoals bijvoorbeeld The French Connection of Dirty Harry), plaats de thema’s en verhaallijn in een Italiaanse context en voeg er meer ultra-realistisch geweld aan toe dan in het voorbeeld te zien is.

Op deze manier maakte Castellari (geholpen door een vast team medewerkers zoals de onvolprezen cameraman Giovanni Bergamini en de eminente acteur Franco Nero) zijn films, die varieerden van bescheiden successen (Ammazzali tutti e torna solo / Kill Them All and Come Back Alone, 1968) tot onverwachte kaskrakers als 1990: I guerrieri del Bronx / 1990: The Bronx Warriors (1982), waarvoor zelfs in de VS de bioscopen volstroomden.

Castellari’s beste film, ook volgens hemzelf, is de extreem gestileerde spaghettiwestern Keoma (1976), die dan ook op het BUTFF vertoond wordt, ingeleid door een vraaggesprek met de regisseur zelf. Anno 2016 is Keoma nog steeds een intense filmervaring, waarin de regisseur onderwerpen als racisme aankaart en een existentialistische ondertoon aanbrengt, maar ook niet vergeet lyrische slowmotion-geweldsuitspattingen te tonen. De hoofdrol van Franco Nero is onvergetelijk en behoort tot de hoogtepunten van zijn loopbaan. Kortom: een droomavond voor liefhebbers van Italiaanse cultfilms.

Speciaal voor het BUTFF beantwoordde de maestro alvast enkele vragen en ging hij in op zijn meesterwerk Keoma.

Castellari: ‘Ik houd zielsveel van Keoma. Ik nam de film op in een stijl en met de visie van mijn favoriete filmregisseurs. Tijdens de complete draaiperiode gebruikten we trouwens geen script. Het originele verhaal was erg goed, maar toen we met de film wilden beginnen was het script zwaar onder de maat. Dus besloten Franco Nero, producent Manolo Bolognini (die ook Django had geproduceerd) en ikzelf gewoon door te gaan zonder een script en voortdurend te improviseren. Franco en Manolo vertrouwden me volledig en dat gevoel was wederzijds. Op deze manier hebben we een meesterwerk gecreëerd, want Franco speelt een buitengewone rol in Keoma. Net zoals in Street Law en High Crime, waarin hij ook speelde, hadden we een band alsof we broers waren. Franco houdt intens van cinema, en ik ook, dus die gemeenschappelijke liefde maakt ons tot een speciaal cinematografisch koppel. Ik aanbid die man!’

Mike Lebbing